الحجر
طبرانی و ابن مردویه و ابن حبان از ابوسعید خدری آورده‌اند که سؤال شد: آیا از رسول خدا صدرباره این آیه: ﴿رُّبَمَا يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ كَانُواْ مُسۡلِمِينَ ٢﴾[الحجر: ۲]. چیزی شنیده‌ای؟ گفت: بله شنیدم که می‌فرمود: خداوند عده‌ای از مؤمنین را پس از آنکه نقمتش را از آنان گرفت چون آنها را با مشرکین به دوزخ افکند؛ از جهنم بیرون می‌آورد، مشرکین به آنان گویند: شما مدعی هستید که در دنیا دوست خداوند بوده‌اید، پس شما را چه می‌شود که در آتش با ما افتاده‌اید! پس چون خداوند این سخن را از آنان بشنود برای مؤمنین اجازه شفاعت دهد، آنگاه فرشتگان و پیغمبران و مؤمنان شفاعت کنند تا اینکه آنها به اذن خدای تعالی بیرون آیند، و چون مشرکین این را ببینند می‌گویند: ای کاش ما نیز مانند آنها بودیم تا شفاعت به ما می‌رسید و با آنها بیرون می‌شدیم، و این است فرموده خداوند:
﴿رُّبَمَا يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ كَانُواْ مُسۡلِمِينَ ٢﴾[الحجر: ۲].
«ای بسا کافران آرزو کنند که کاش مسلمان می‌بودند».
این خبر شاهد دارد از حدیث ابوموسی و جابربن عبدالله و علی ش.
و ابن مردویه از انس آورده که گفت: رسول خدا صدرباره فرموده‌ی خدای تعالی:
﴿لِّكُلِّ بَابٖ مِّنۡهُمۡ جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ﴾[الحجر: ۴۴].
«برای هر دری از آنها عده‌ای تقسیم شده است».
فرمود: عده‌ای شرک ورزیده‌اند، و عده‌ای درباره خداوند تعالی شک کردند، و عده‌ای از خدای تعالی غافل ماندند.
و امام بخاری و ترمذی از ابوهریره آورده‌اند که گفت: رسول خدا صفرمود: «ام القرآن همان سبع مثانی و قرآن عظیم است».
و طبرانی در اوسط از ابن عباس آورده که گفت: مردی از رسول خدا صچنین سؤال کرد: فرموده خداوند:
﴿كَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَى ٱلۡمُقۡتَسِمِينَ ٩٠﴾[الحجر: ۹۰].
«چنان که بر مقتسمین نازل کردیم».
در باره‌ی چیست؟ فرمود: یهود و نصاری هستند، عرضه داشت: ﴿ٱلَّذِينَ جَعَلُواْ ٱلۡقُرۡءَانَ عِضِينَ ٩١﴾[الحجر: ۹۱]. عضین چیست؟ فرمود: به بعضی از آن ایمان آورده و به بعضی دیگر کفر ورزیدند.
و ترمذی و ابن جریر و ابن ابی حاتم و ابن مردویه از انس سآورده‌اند که پیغمبر اکرم صدرباره فرموده‌ی خداوند:
﴿فَوَرَبِّكَ لَنَسَۡٔلَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٩٢ عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٩٣﴾[الججر: ۹۲-۹۳].
«پس به پروردگارت سوگند که از تمامی آنها حتماً می‌پرسیم از آنچه عمل می‌کردند».
فرمود: از گفتن «لا إله إلا الله» می‌پرسند.