فهرست موضوعی آیات قرآن

داستان حضرت «ذوالکفل»÷

﴿وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّٰبِرِينَ٨٥ وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ٨٦﴾[الأنبياء: ۸۵-۸۶]

﴿وَٱذۡكُرۡ إِسۡمَٰعِيلَ وَٱلۡيَسَعَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ وَكُلّٞ مِّنَ ٱلۡأَخۡيَارِ٤٨ هَٰذَا ذِكۡرٞۚ وَإِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ لَحُسۡنَ مَ‍َٔابٖ٤٩﴾[ص: ۴۸-۴۹]

***

توضیح موضوع: مشهور این است که «ذوالکفل» از پیامبران الهی بوده است، و ذکر نام او در ردیف نام پیا مبران بعد از نام «اسماعیل» و «ادریس» گواه بر این معنی است. [انبیاء/۸۵]

برخی از مفسّران معتقدند که «ذوالکفل» از پیامبران بنی‌اسرائیل است و وی را فرزند «ایوب» می‌دانند. که اسم اصلی‌اش «بشر» یا «بشیر» و یا «شرف» بوده است. و بعضی او را همان «حزقیل پیامبر» می‌دانند که «ذوالکفل» به عنوان لقب او انتخاب شده است.

در اینکه چرا او به «ذوالکفل» نامیده شده است، با توجه به اینکه «کِفل» هم به معنای «نصیب» آمده و هم به معنای «کفالت و عهده‌داری»، احتمالات مختلفی داده‌اند: گاه گفته‌اند: چون خداوند نصیب وافری از ثواب و رحمتش به او مرحمت فرموده است به «ذوالکفل» یعنی «صاحب بهره‌ی وافی» نامیده شد.

و گاه گفته‌اند: چون تعهد کرده بود که شب‌ها را به عبادت برخیزد و روزها را روزه دارد و هنگام قضاوت هرگز خشم نگیرد، و بر سر این عهد و پیمان باقیمانده، این لقب را به او دادند.

و گاه گفته‌اند: چون گروهی از انبیای بنی اسرائیل را کفالت کرد و جان آن‌ها را در برابر پادشاه جبّار و ستمگر آن زمان حفظ نمود، او را به این اسم نامیدند.