نماز قصر
﴿فَإِنۡ خِفۡتُمۡ فَرِجَالًا أَوۡ رُكۡبَانٗاۖ فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمۡ تَكُونُواْ تَعۡلَمُونَ٢٣٩﴾[البقرة: ۲۳۹]
﴿وَإِذَا ضَرَبۡتُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَن تَقۡصُرُواْ مِنَ ٱلصَّلَوٰةِ إِنۡ خِفۡتُمۡ أَن يَفۡتِنَكُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْۚ إِنَّ ٱلۡكَٰفِرِينَ كَانُواْ لَكُمۡ عَدُوّٗا مُّبِينٗا١٠١﴾[النساء: ۱۰۱]
***
توضیح موضوع: «قصر» به معنای کوتاه نمودن نمازهای چهار رکعتی است که به جای چهار رکعت، دو رکعت خوانده می‌شود. بر همین اساس نمازهای صبح و مغرب کوتاه نمی‌شوند.
قصر یا کوتاه نمودن نماز براساس آیات قرآن [از جمله آیه‌ی ۱۰۱ سوره‌ی نساء] و سنّت عملی رسول خدا ج است که مدام در مسافرت، نمازهایشان را با اصحاب کوتاه می‌خواندند.