فهرست موضوعی آیات قرآن

رخصت افطار برای بیماران و مسافران

﴿... فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٖ فَعِدَّةٞ مِّنۡ أَيَّامٍ أُخَرَۚ ... وَأَن تَصُومُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ﴾[البقرة: ۱۸۴]

***

توضیح موضوع: روزه‌ی مسافران: هر گاه کسی به مسافرتی برود که در آن بتوان نماز را کوتاه نمود، (یعنی حدود ۴۸ مایل یا ۸۴ یا ۹۰ کیلومتر)، شریعت اسلام به او اجازه داده که روزه نگیرد، اما پس از بازگشت از سفر و پایان ماه رمضان، بایستی آن را قضاء نماید. اما اگر در سفر به او سخت نمی‌گذشت و خود خواست روزه بگیرد و روزه‌اش را گرفت، بهتر است. اما چنان‌چه مسافرت او همراه با مشقت و سختی بود، روزه نگرفتنش بهتر می‌باشد.

روزه‌ی بیماران: چنان‌چه کسی در ماه رمضان دچار بیماری بشود، دقت کند که اگر بدون سختی و مشقت می‌تواند روزه باشد، روزه‌اش را بگیرد، اما اگر نمی‌توانست و برایش سخت بود، می‌تواند روزه نگیرد، و چنان‌چه انتظار داشت که بیماری‌اش بهبودی پیدا کند، تا زمان بهبودی منتظر می‌ماند، و پس از بهبودی، روزهای باقی مانده‌ی ماه مبارک رمضان را روزه می‌گیرد، و روزهایی را که روزه نگرفته، پس از پایان ماه رمضان قضاء می‌کند.

اما در صورتی که بیماری او معالجه‌پذیر نبود، و همچنان ادامه داشت و نمی‌توانست روزه بگیرد، برای هر روز آن به مقدار یک وعده غذای انسانی مستمند، کفاره و فدیه می‌دهد.