منع شدن پیامبر از اطاعت کافران و منافقان و پیروی نمودن از هوا و هوس‌های آنان
﴿...لَقَدۡ جَآءَكَ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُمۡتَرِينَ٩٤ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِ ٱللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ٩٥﴾[يونس: ۹۴-۹۵]
﴿وَأَنۡ أَقِمۡ وَجۡهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفٗا وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ١٠٥ وَلَا تَدۡعُ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَۖ فَإِن فَعَلۡتَ فَإِنَّكَ إِذٗا مِّنَ ٱلظَّٰلِمِينَ١٠٦﴾[يونس: ۱۰۵-۱۰۶]
﴿فَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَجَٰهِدۡهُم بِهِۦ جِهَادٗا كَبِيرٗا٥٢﴾[الفرقان: ۵۲]
﴿فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ٢١٣﴾[الشعراء: ۲۱۳]
﴿وَمَا كُنتَ تَرۡجُوٓاْ أَن يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبُ إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرٗا لِّلۡكَٰفِرِينَ٨٦ وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ بَعۡدَ إِذۡ أُنزِلَتۡ إِلَيۡكَۖ وَٱدۡعُ إِلَىٰ رَبِّكَۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ٨٧﴾[القصص: ۸۶-۸۷]
﴿فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ وَلَا يَسۡتَخِفَّنَّكَ ٱلَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ٦٠﴾[الروم: ۶۰]
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ ٱتَّقِ ٱللَّهَ وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا١﴾[الأحزاب: ۱]
﴿وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَدَعۡ أَذَىٰهُمۡ وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا٤٨﴾[الأحزاب: ۴۸]
﴿ثُمَّ جَعَلۡنَٰكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِ فَٱتَّبِعۡهَا وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَ١٨﴾[الجاثية: ۱۸]
﴿فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ٨ وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ٩﴾[القلم: ۸-۹]
﴿فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا٢٤﴾[الإنسان: ۲۴]
﴿كَلَّا لَا تُطِعۡهُ...﴾[العلق: ۱۹]
***
توضیح موضوع: مراد از اطاعت کافران و منافقان: پذیرش سخنان آن‌ها و قبول پیشنهادهای سازشکارانه‌ای است که از طرف ایشان مطرح می‌گردد، چرا که مشرکان و چندگانه پرستان مکه و منافقان و دوچهرگان مدینه بارها کوشیدند که با طرح پیشنهادهای سازشکارانه، پیامبر گرامی اسلام را از خط توحید منحرف سازند، چنان‌چه نقل شده که عده‌ای از سران کفر و شرک مکه بعد از جنگ احد از پیامبر ج امان گرفتند و وارد مدینه شدند و به اتفاق «عبدالله بن اُبی» (سرکرده‌ی منافقان) و بعضی دیگر از دوستانشان خدمت رسول خدا ج آمدند و گفتند: ای محمد! بیا و از بدگویی به خدایان ما _بت‌های لات و عزّی و منات_ صرف نظر کن و بگو آن‌ها برای پرستش‌کنندگان خویش شفاعت می‌کنند، تا ما هم از تو دست برداریم و هر چه می‌خواهی درباره‌ی خدایت، توصیف کن آزاد هستی. ولی پیامبر ج از قبول پیشنهاد سازشکارانه‌ی آن‌ها صرف نظر کرد. و گر چه مخاطب تمام این آیات، شخص پیامبر ج است، ولی پیداست که دستوری برای همه‌ی مؤمنان و همه‌ی سردمداران جهان اسلام، و نسخه‌ای است نجات‌بخش و معجونی است حیات‌آفرین برای هر عصر و زمان.