اگر کسی از حجّاج، بیمار شد یا ناراحتی در سر داشت (به سبب زخمی بودن، یا سردرد و یا بیماری‌های دیگر، و ناچار شد سر خود را قبل از موقع آن بتراشد) باید فدیه (کفّاره‌ای) از قبیل: روزه یا صدقه و یا گوسفندی بدهد
﴿... فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ بِهِۦٓ أَذٗى مِّن رَّأۡسِهِۦ فَفِدۡيَةٞ مِّن صِيَامٍ أَوۡ صَدَقَةٍ أَوۡ نُسُكٖۚ ... ﴾[البقرة: ۱۹۶]
***
توضیح موضوع: شریعت مقدس اسلام از حجّاج چنین می‌خواهد که تا وقتی که قربانی خود را ذبح نمی‌کنند - اگر با خود قربانی‌ای دارند - نباید خود را با تراشیدن سر، حلال سازند و از احرام بدر آیند، و هر کس از حجّاج بیمار بود، و یا ناراحتی در سر داشت، چون شپش‌زدگی، یا سردرد و ناچار شد که در حال احرام سر خود را بتراشد، باید فدیه (کفاره‌ای) از قبیل: روزه، یا صدقه و یا گوسفندی بدهد. یعنی باید یکی از سه کار ذیل را انجام دهد:
سه صاع (هر صاع ۲۹۰۰ گرم نزد اصناف و ۲۷۵۱ گرم نزد جمهور) از خوراکِ غالب آن سرزمین، به شش نفر مسکین خوراک بدهد، یا گوسفندی را قربانی کند، و یا سه روز، روزه بگیرد.