وحی شیاطین (وسوسه‌ی شیطان و آرایش اندیشه‌های بد در ذهن انسان)
﴿وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا شَيَٰطِينَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ يُوحِي بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ١١٢﴾[الأنعام: ۱۱۲]
﴿... وَإِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِهِمۡ لِيُجَٰدِلُوكُمۡۖ ... ﴾[الأنعام: ۱۲۱]
***
توضیح موضوع: کلمه‌ی وحی در اصل به معنای اشاره‌ی سریع است، سپس به معنای القاء کردنِ مخفیانه‌ی سخنی آمده است. ولی در قرآن مجید، «وحی» در معانی مختلفی به کار رفته است که همه بازگشت به همان معنای اصلی می‌کند؛ از آن جمله «وحی نبوت» است، مانند آیه‌ی ۵۱ سوره‌ی شوری. و نیز وحی به معنای «الهام» (الهام خودآگاه در مورد انسان‌ها) است، مانند آیه‌ی ۷ سوره‌ی قصص در مورد مادر حضرت موسی.
و نیز به معنای «الهام ناآگاه و الهام غریزی» است، مانند آیه ۶۸ سوره‌ی نحل. و نیز وحی به معنای اشاره با دست و اعضای بدن است، چنان‌که در داستان حضرت زکریا آمده است [مریم / ۱۱] و نیز به معنای رساندن مخفیانه‌ی پیام و خبر و وسوسه‌های شیطانی آمده است، مانند آیه ۱۲۱ سوره‌ی انعام.