فرد بیمار به میزان قدرت و توانایی‌اش نماز را بخواند
﴿ٱلَّذِينَ يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ...﴾[آل عمران: ۱۹۱]
﴿وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ٤٢﴾[الأعراف: ۴۲]
﴿وَلَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ وَلَدَيۡنَا كِتَٰبٞ يَنطِقُ بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ٦٢﴾[المؤمنون: ۶۲]
***
توضیح موضوع: هر گاه انسان بیمار، حتی با تکیه نمودن بر چیزی نمی‌توانست ایستاده نمازش را بخواند، می‌تواند نشسته آن را اداء کند. و چنان‌چه در حالت نشستن هم نمی‌توانست نمازش را بخواند، آن را خوابیده بر پهلو بخواند، و در صورتی که آنگونه هم نمی‌توانست، در حالی که بر روی پشت خوابیده و پاهایش رو به قبله است، نمازش را بخواند؛ و حتی الامکان سعی کند که برای سجده بیشتر از رکوع سرش را پایین بیاورد و چنان‌چه برای رکوع و سجود نمی‌توانست از خود حرکتی نشان دهد، با ایماء و اشاره آن‌ها را انجام دهد، و در هیچ شرایطی نباید نمازش را ترک کند.