تخییر زن (ادامه‌ی زندگی مشترک یا مفارقت را به میل و اختیار زن گذاشتن)، طلاق نیست
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيۡنَ أُمَتِّعۡكُنَّ وَأُسَرِّحۡكُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا٢٨ وَإِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ فَإِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡمُحۡسِنَٰتِ مِنكُنَّ أَجۡرًا عَظِيمٗا٢٩﴾[الأحزاب: ۲۸-۲۹]
***
توضیح موضوع: «تخییر» آن است که مرد ادامه‌ی زندگی مشترک یا مفارقت را به میل و اختیار زن بسپارد و چنان‌چه زن جدایی را انتخاب کند، مرد اقدام به اجرای صیغه‌ی طلاق می‌کند وگرنه به حال خود باقی می‌ماند. چنان‌چه مفسّران نقل می‌کنند که چون رسول خدا ج سرزمین «بنی‌قریظه» را فتح کرد و از آنان اموال نفیسی را به غنیمت گرفت، زنان آن حضرت ج پیرامون ایشان نشستند و گفتند: ای رسول خدا ج! دختران کسری و قیصر، غرق زر و زیور هستند و کنیزان و خَدم و حَشم دارند، و ما در این وضعیّت تنگ و دشوار از فقر و فاقه که می‌بینید به سر می‌بریم! و از پیامبر ج خواستند تا بر هزینه‌ی زندگی‌شان بیفزاید و با این توقّعات خویش، موجبات آزار و اذیّت رسول خدا ج را فراهم آوردند. بدین جهت رسول خدا ج یک ماه تمام از آن‌ها کناره‌گیری نمود تا اینکه خداوند متعال آیات ۲۸ و ۲۹ سوره‌ی احزاب را که به نام «آیات تخییر» نامیده می‌شود، نازل کرد.
بعد از نزول این دو آیه، رسول خدا ج زنان خویش را فراخواند و این دو آیه را به یکایک آن‌ها خواند. ولی زنانشان همه به اتفاق، ماندن در زندگی پیامبر ج را بر طلاق ترجیح دادند.
حضرت عایشهل می‌گوید:
«رسول خدا ج ما را در میان طلاق و ماندن در نکاح خود مخیّر ساختند و ما ایشان را اختیار کردیم، پس این رخداد را طلاق نشمردند».