«کلمه‌ی طیّبه» (سخن خوب و نیک)
﴿أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا كَلِمَةٗ طَيِّبَةٗ كَشَجَرَةٖ طَيِّبَةٍ أَصۡلُهَا ثَابِتٞ وَفَرۡعُهَا فِي ٱلسَّمَآءِ٢٤ تُؤۡتِيٓ أُكُلَهَا كُلَّ حِينِۢ بِإِذۡنِ رَبِّهَاۗ وَيَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ٢٥﴾[إبراهيم: ۲۴-۲۵]
***
توضیح موضوع: در روایات و تفاسیر، تعبیرهای مختلفی از «کلمه‌ی طیّبه» شده است که مهمترین آن‌ها عبارتند از:
۱. کلمه‌ی توحید و جمله‌ی لا اله الا الله.
۲. ایمان، که محتوا و مفهوم لا اله الا الله است.
۳. عقاید صحیح و برنامه‌های سازنده و مفید.
۴. اوامر و فرامین و تعالیم و آموزه‌های تابناک و تعالی‌بخش و سعادت‌آفرین الهی.
۵. و بعضی دیگر آن را به شخص مؤمن تفسیر کرده‌اند.
به هر حال با توجه به وسعت مفهوم و محتوای کلمه‌ی طیّبه می‌توان گفت که همه‌ی این‌ها را شامل می‌شود، و می‌توان همه‌ی آن‌ها را در توحید و ایمان و عقاید صحیح داخل کرد و چنین گفت که توحید، اصل ثابتی است که در فطرت و عمق جان مردم جای دارد و در تمام اعمال و گفتار و کردار و افکار انسان اثر می‌گذارد و در همه وقت و در هر فراز و نشیبی می‌توان از میوه‌های ایمان بهره‌مند شد.