الف) «سوگند لغو» [سوگند بیهوده]
در نزد امام شافعی سوگندی است که بدون قصد و نیّت از دهان انسان می‌پرد. گاهی برخی به هنگام سخن گفتن بارها، جمله‌های «والله» و «بالله» را تکرار می‌کنند. و در نزد جمهور (امام ابوحنیفه، مالک و احمد) سوگند بیهوده: سوگندی است که کسی براساس ظن و برداشت خود سوگند یاد می‌کند. به عنوان مثال: شخصی بر چیزی سوگند می‌خورد به گمان این که آن چیز رخ داده است، پس در واقع امر، خلاف آن آشکار می‌شود، پس چنین سوگندی کفاره ندارد.