صلح
﴿وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلۡمِ فَٱجۡنَحۡ لَهَا وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ٦١﴾[الأنفال: ۶۱]
***
توضیح موضوع: صلح و آشتی با دشمنان و بدخواهان سه صورت دارد:
۱. آتش بس: پیمان آتش بس با طرف مقابل در جنگ، چنان‌چه مصلحت مسلمانان را ایجاب نماید، جایز است، زیرا رسول خدا ج در بسیاری از جنگ‌ها پیمان متارکه و آتش‌بس را پذیرفته است که برای مثال می‌توان با پیمان متارکه با یهودیانِ ساکن در مدینه اشاره کرد که پس از مدتی آنان پیمان‌شکنی نموده و رسول خدا ج دستور اخراجشان را از مدینه صادر فرمود.
۲. معاهده: عقد معاهات حسن همجواری و عدم تعرض به مرزها و پرهیز از دخالت در امور داخلی کشورهای غیرمسلمان و حتی دشمن چنان‌چه مصلحتی آن را ایجاب نماید، جایز است. و پایبندی به موارد پیمان واجب می‌باشد و تعرض به مال و جان افراد آن‌ها ممنوع است.
۳. صلح: مسلمانان می‌توانند با دشمنان خود از هر مذهب و اندیشه‌ای که باشند و چاره‌ای به غیر از آن نداشته باشند و مصلحتی را برای آن‌ها دربرنداشته باشد، پیمان صلح و آشتی را امضاء کنند. زیرا رسول خدا ج در «حدیبیّه» با سران مکه و با اهل نجران و بحرین در مقابل اموالی که پرداخت نمایند و جزیه‌ای که بپردازند، پیمان آشتی و صلح را امضاء نمود.