تشویق به تعلیم و آموزش زنان
﴿وَٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱلۡحِكۡمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا٣٤﴾[الأحزاب: ۳۴]
***
توضیح موضوع: در این مورد تردیدی وجود ندارد که با توجه به مسئولیتهایی که به زنان سپرده شده، زنان این حق را دارند - یا این مسئولیت را دارند - که برای قیام در حد توان به ادای آن مسئولیتها، دانش و آگاهی لازم را کسب کنند، تا در جهت جلب خیر و مصلحت و دفع شر و مفسده آگاهانهتر و با چشم بازتر عمل نمایند.
بر همین اساس، اسلام - همچنانکه بر مردان واجب گردانیده - بر زنان نیز آموزش و معرفت عقاید و عبادات و آگاهی از حلال و حرام در محدودهی مسئولیتهایشان را بر آنان واجب گردانیده است.
و یکی از حقوق زنان بر مردان این است که ضروریات دین را به آنها یاد دهند، یا به آنها اجازه دهند تا در مجالس علم و دانش حضور یابند، چون نیاز زن به اصلاح دین و تزکیهی روح کمتر از نیاز او به خوردن و آشامیدن نیست. چرا که ما میدانیم که زنان نصف جامعهی انسانی را تشکیل میدهند اگر چه از حیث آمار نصف جامعه هستند، ولیکن از حیث تأثیر نصف مهمتر جامعهاند. چون به حقیقت تأثیر مثبت و منفی آنان روی شوهران، فرزندان، و سایر افراد خانواده غیرقابل انکار است و نقش بسیار اساسی را به عهده دارند.
الاُمّ مدرسةٌ اذا اعددتها
اعددتَ شعباً طيّب الاعراق
«مادر، مدرسهای است که هر گاه آن را نیکوسازی، و مهیّا نمایی، یک ملت پاک نهاد را ساختهای». لذا عالمان، اندیشمندان، رهبران، مصلحان و مسئولان تربیتی جامعه، مسائل مربوط به زنان را بسیار مورد اهمیت و توجه قرار دادهاند و جامعه را به کرامت، عدالت و رفع ستم نسبت به زنان فراخواندهاند، تا زنان بتوانند در مسائل آموزشی، تربیتی و مشاغل متناسب با طبیعت و سرشت و شخصیت اجتماعی و توان جسمی و روحی و تحمل مسئولیتهای ویژهی خویش و انتخاب همسر و تشکیل خانواده و کانون زندگی مشترک، منصفانه به حقوق مسلّم و متناسب خویش دست یابند.