پرداخت بدهکاریهای میّت
چنانچه میّت بدهکار باشد، پیش از هر چیز لازم است بدهکاریهای وی پرداخت شوند. زیرا رسول خدا ج از خواندن نماز بر روی جنازهی انسان بدهکار پیش از پرداخت آن، خودداری میکرد و میفرمود:
«روح انسان مسلمان تا وقتی که بدهکاریهایش پرداخت نشود، در بند بدهکاری او است». [بخاری]
و حضرت جابر بن عبداللهب میگوید: مردی فوت کرد، او را غسل داده و کفن کردیم و بوی خوش به او زدیم و آن را برای پیامبر ج در محل مخصوص جنازه نزد مقام جبرئیل قرار دادیم. پیامبر ج را برای خواندن نماز خبر کردیم. چند قدمی با ما آمد، سپس فرمود: شاید دوست شما دینی بر گردن داشته باشد. گفتند: بله، دو دینار بدهکار است. پیامبر ج برگشت. مردی از ما که به او «ابوقتاده» گفته میشد به او گفت: ای رسول خدا ج! پرداخت آن دو دینار بر عهدهی من. پیامبر ج چند مرتبه فرمود: آیا آن دو دینار بر عهدهی تو است و از مال تو پرداخت میشود و میّت از آن بری است؟ گفت: بله. سپس برای او نماز خواند. بعد از آن پیامبر ج هر وقت ابوقتاده را میدید، میفرمود: با آن دو دینار چه کردی؟ بعد از مدتی ابوقتاده گفت: ای رسول خدا ج! آنها را پرداخت کردم. پیامبر ج فرمود: الان عذاب از او برداشته شد. [بیهقی]