غسل میّت
﴿ ...وَيُنَزِّلُ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ لِّيُطَهِّرَكُم بِهِۦ... ﴾[الأنفال: ۱۱]
***
توضیح موضوع: هر گاه کودک یا بزرگسال مسلمانی فوت نماید، شستن و غسل دادن آن واجب است. تنها جنازه‌ی کسانی نیاز به غسل ندارد که در میدان مبارزه با دشمنان دین و جهاد در راه خداوند به شهادت رسیده باشند. زیرا رسول خدا ج می‌فرماید:
«آن‌ها را شستشو ندهید! زیرا در روز قیامت هر یک از زخم‌های آنان بوی مشک و عبیر می‌دهند» [احمد]
و مستحب است که مرده بدین‌گونه غسل داده شود: «بدن میّت بر روی سکّو یا چیزی بلند قرار داده شود، و انسانی پرهیزگار و امانتدار عهده‌دار غسل او بشود. به آرامی شکم او را فشار دهند که شاید اضافاتی از بدن او خارج گردد، سپس کسی یا کسانی او را غسل می‌دهند، دستکش یا پارچه‌ای را در دست کنند. و نیّت غسل میّت نمایند، سپس محل ادرار و مدفوع او را به خوبی شستشو دهند. بعد از آن دستکش را از دست بیرون آورده و او را وضو دهند. - البته بدون مضمضه و استنشاق - بعد آن را بر پهلوی چپ خوابانیده و پهلوی راست را سه مرتبه بشوید و چنان آب بریزند که آب از زیرش جاری گردد، بعد بر پهلوی راست خوابانیده و پهلوی چپ را مثل پهلوی راست بشوید.
و برای پاکیزگی بیشتر از «اشنان»، «سدر»، «کافور» و «صابون» استفاده کنند.
و چنان‌چه مرده، خانمی باشد، موهای بافته‌اش را باز کنند و آن را شستشو دهند و سپس دوباره آن را ببافند. زیرا رسول خدا ج در مورد دختر خویش اینگونه دستور فرمودند، و پس از آن بر روی بدن و کفن او عطر و مواد خوشبو کننده بپاشند.
و چنان‌چه برای غسل میّت آبی وجود نداشته باشد و یا اینکه فوت شده زنی باشد که زنی دیگر برای غسل او در دسترس نباشد، یا مردی که مردی دیگر برای غسل او پیدا نشود، برای او تیمّم انجام می‌گیرد. و سپس کفن شده و بر او نماز خوانده می‌شود و سپس دفن می‌گردد.