۱- نفسیّه، سلبیّه، و ثبوتیّه
صفت نفسی خداوند: همان وجود خود خداوندﻷ است؛ و بدون وجود، ذات خداوند قابل تصور نیست. پس وجود او عین ذات او است، نه زائد بر ذات.
و صفات سلبیّه: صفاتی است که شایستهی ذات خداوند نیست، و از او سلب میشود که سلب آنها موجب کمال و نشانهی تنزیه و تقدیس خداست. مانند: مرکب بودن خدا، تغییر، خواب، جهل، حادث بودن، شریک و انباز داشتن، شبیه بودن به چیزی، جوهر و عرض و جسم بودن و ...
و صفات ثبوتیّه: صفاتی است که لایق ذات احدیّت است و برای او عقلاً اثبات میشود که اثبات آنها موجب کمال و نشانهی خدایی بودن «الله» است. مانند: علم، قدرت، حیات، ایجاد و ...