در موقع طلاق یا رجعت، دو نفر عادل و مورد اعتماد و متدیّن را شاهد بگیرند
﴿فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ فَارِقُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖ وَأَشۡهِدُواْ ذَوَيۡ عَدۡلٖ مِّنكُمۡ وَأَقِيمُواْ ٱلشَّهَٰدَةَ لِلَّهِۚ ذَٰلِكُمۡ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا٢﴾[الطلاق: ۲]
***
توضیح موضوع: در نزد امام ابوحنیفه گواه گرفتن دو نفر عادل و مورد اعتماد در موقع طلاق یا رجعت، مندوب است و در نزد امام شافعی در مورد رجعت واجب و در مورد جدایی و طلاق، مندوب است. به هر حال، گواه گرفتن دو نفر عادل به عنوان شاهد بر طلاق، منافعی دارد از جمله: اگر مردی در ایام عده از دنیا برود، همسر مطلقه‌ی او نمی‌تواند ادّعایی بر ارث داشته باشد. زن پس از پایان عدّه می‌تواند ازدواج کند و مهم‌تر آن که دو شاهد عادل، به خاطر عدالت و محبوبیتی که دارند به طور طبیعی با موعظه و نصیحت، سعی می‌کنند به جای طلاق، طرفین را به آشتی ترغیب کنند.
به هر حال، مستحب است که هنگام طلاق و جدایی یا رجعت، دو مرد عادل و مورد اعتماد و متدیّن را شاهد بگیرند، تا اگر در آینده اختلافی روی دهد، هیچ یک از طرفین نتوانند واقعیت‌ها را انکار کنند.