«لَظٰی» [آتش سوزان و سراپا شعله که پیوسته زبانه میکشد و هر چیز را در کنار و مسیر خود بیابد، میسوزاند، و اعضاء و اندامهای بدن را جدا میکند و با خود میبرد]: ﴿كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ١٥ نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ١٦﴾[المعارج: ۱۵-۱۶]
