«رسالات*»
* «رسالات» جمع «رسالة»: دعوت کردن مردم از جانب پیامبران به آنچه از سوی خداوند به آن‌ها وحی می‌شود.
و در حقیقت، «رسالات» همان گفتار، اوامر و فرامین، تعالیم و آموزه‌ها، توصیه‌ها و سفارش‌ها، احکام و دستورات و پیام‌های خداوندی است که به پیامبران وحی می‌شود تا مردم را بدان‌ها فراخوانند. از این رو «مقام رسالت»، یعنی: مقام ابلاغ وحی و پیام‌های خدایی، و تبلیغ و نشر احکام خداوند، و تربیت نفوس از طریق تعلیم و آگاهی بخشیدن است.
بنابراین رسول و فرستاده‌ی خدا کسی است که مؤظف است در حوزه‌ی مأموریت خود به تلاش و کوشش برخیزد و از هر وسیله‌ای برای دعوت مردم به سوی خدا، و ابلاغ فرمان او استفاده کند، و برای ایجاد یک انقلاب فرهنگی و فکری و عقیدتی تلاش نماید.
ناگفته پیداست که فرستادگان و پیام آوران الهی هم دریافت وحی کردند و هم تبلیغ فرمان‌های الهی و هم در تشکیل حکومت و اجرای احکام، تلاش می‌کردند و هم از طریق باطنی به تربیت نفوس می‌پرداختند.