کسی که سعی و تلاش خود را در یافتن جهت قبله کرد ولی مؤفق نشد که آن را بیابد، لذا اجباراً به غیر جهت قبله نماز گزارد، نمازش جایز است
﴿وَلِلَّهِ ٱلۡمَشۡرِقُ وَٱلۡمَغۡرِبُۚ فَأَيۡنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجۡهُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ١١٥﴾[البقرة: ۱۱۵]
***
توضیح موضوع: آیهی ۱۱۵ سورهی بقره، ناظر بر وقتی است که جهت قبله بر نمازگزار پوشیده بماند، یا زمانی که انسان نماز نافله را سوار بر مرکب ادا میکند. چنانکه رسول خدا ج سوار بر مرکبشان به هر سویی که میرفت، نماز میگذارد.
از این رو اگر کسی سعی و تلاش خویش را در یافتن جهت قبله کرد ولی موفق نشد که آن را بیابد، لذا اجباراً به غیر جهت قبله نماز گزارد، نمازش در نزد جمهور فقهاء (امام ابوحنیفه، امام مالک و امام احمد) جایز است، ولی در رأی امام مالک، اعادهی نماز در وقت آن برایش مستحب میباشد. اما امام شافعی میگوید: نماز وی درست نیست زیرا قبله شرطی از شروط نماز میباشد، لیکن در صحّت ادای نماز نافله سوار بر مرکب - به هر سویی که روی آورد - در میان فقهاء، اختلافی نیست.