پارهای دیگر از اوصاف قرآن
﴿هَٰذَا بَيَانٞ لِّلنَّاسِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ١٣٨﴾[آل عمران: ۱۳۸]
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدۡ جَآءَكُم بُرۡهَٰنٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ نُورٗا مُّبِينٗا١٧٤﴾[النساء: ۱۷۴]
﴿وَكَذَّبَ بِهِۦ قَوۡمُكَ وَهُوَ ٱلۡحَقُّۚ قُل لَّسۡتُ عَلَيۡكُم بِوَكِيلٖ٦٦﴾[الأنعام: ۶۶]
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدۡ جَآءَتۡكُم مَّوۡعِظَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَشِفَآءٞ لِّمَا فِي ٱلصُّدُورِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ٥٧﴾[يونس: ۵۷]
﴿هَٰذَا بَلَٰغٞ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُواْ بِهِۦ وَلِيَعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ وَلِيَذَّكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ٥٢﴾[إبراهيم: ۵۲]
﴿وَإِنَّهُۥ فِيٓ أُمِّ ٱلۡكِتَٰبِ لَدَيۡنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ٤﴾[الزخرف: ۴]
﴿فََٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَٱلنُّورِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلۡنَاۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ٨﴾[التغابن: ۸]
﴿وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ٤٨﴾[الحاقة: ۴۸]
﴿وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ٥١﴾[الحاقة: ۵۱]
***
توضیح موضوع: برخی از دانشمندان پنجاه و پنج نام برای قرآن برشمردهاند که عبارتند از: کتاب، مبین، قرآن، کریم، کلام، نور، هدایت، رحمت، فرقان، شفاء، موعظه، ذکر، مبارک، علیّ، حکمت، حکیم، مصدِّق، مهیمن، حبل، صراط مستقیم، قیّم، قول، فصل، نبأ عظیم، احسن الحدیث، متشابه، مثانی، تنزیل، روح، وحی، عربی، بصایر، بیان، علم، حقّ، هدی، عجب، تذکر، عروة الوثقی، صدق، عدل، امر، منادی، بُشری، مجید، زبور، بشیر، نذیر، عزیز، بلاغ، قصص، صحف، مکرّمة، مرفوعة، مطهرة.
و برخی از آنها، تا جایی مبالغه کردهاند که آمار نامهای قرآن را از مرز نود هم بالاتر بردهاند، البته ناگفته پیداست که آنها نامگذاری را با «توصیف»، و «اسم» را با «صفت» درآمیختهاند؛ بنابراین مجموع پنجاه و پنج، و یا نود و چند کلمهای که به عنوان اسماء و اسامی و نامها، برای قرآن ذکر کردهاند، عموماً وصف قرآن هستند، و علم شخصی نیستند، به جز کلمهی «قرآن» و «کتاب»، و نامهای این آخرین کلام خدا منحصر میشود در قرآن و کتاب؛ و «ذکر» و «تنزیل» و ... همه از اوصاف قرآنند نه نام آن.
به هر حال، قرآن به هر نامی که نامیده شود، عبارت است از سخن اعجازآمیز پروردگار جهان که بر پیامبر اکرم ج نازل شده و در مصحفها نوشته شده و با سلسله سند متواتر از پیامبر ج نقل شده و به دست ما رسیده است و تلاوتش عبادت است.