اجرت رضاعت (مزد گرفتن در برابر شیر دادن بچّه)
﴿وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفۡسٌ إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةُۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوۡلُودٞ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلۡوَارِثِ مِثۡلُ ذَٰلِكَۗ فَإِنۡ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٖ مِّنۡهُمَا وَتَشَاوُرٖ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَاۗ وَإِنۡ أَرَدتُّمۡ أَن تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا سَلَّمۡتُم مَّآ ءَاتَيۡتُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ٢٣٣﴾[البقرة: ۲۳۳]
***
توضیح موضوع: هزینه‌ی زندگی مادر از نظر غذا و لباس در دوران شیر دادن بچه، بر عهده‌ی پدر نوزاد است تا مادر با خاطر آسوده بتواند فرزند خود را شیر دهد. و باید دانست که مزد گرفتن مادر در برابر شیر دادن به طفلش تا آنگاه که در قید نکاح یا عده باشد، جایز نیست، مگر در نزد امام شافعی که این کار مطلقاً جایز است.
و گاهی اتفاق می‌افتد که مادر از حق خود در مورد شیر دادن و حضانت و نگهداری فرزند، خودداری می‌کند یا مانعی برای او پیش می‌آید، در این صورت باید راه چاره‌ای اندیشید و دایه‌ای برای فرزند خود بگیرد. و در حقیقت جواز اجیر کردن زن شیرده دیگری غیر از مادر، مشروط به عدم زیان رساندن به مادر می‌باشد، چرا که مادر در امر نگهداری فرزندش حق اولویّت دارد. یعنی انتخاب دایه به جای مادر پس از رضایت طرفین، بی‌مانع است مشروط به اینکه حقوق آنان را به طور شایسته بپردازند و این امر سبب از بین رفتن حقوق مادر نسبت به گذشته نشود بلکه حقّ او نسبت به مدّتی که شیر می‌دهد طبق عادت پرداخت شود.