فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد دوم

فهرست کتاب

۱۶- باب: مَتَی يَقُومُ النَّاسُ إذا رَأَوُا الإمَامَ عِنْدَ الإِقَامَةِ
باب [۱۶]: مردم اگر امام را در وقت اقامت گفتن دیدند، چه وقت بر خیزند؟

۱۶- باب: مَتَی يَقُومُ النَّاسُ إذا رَأَوُا الإمَامَ عِنْدَ الإِقَامَةِ
باب [۱۶]: مردم اگر امام را در وقت اقامت گفتن دیدند، چه وقت بر خیزند؟

۳۸٧- وَعَنْهُ س، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذَا أُقِيمَتِ الصَّلاَةُ، فَلاَ تَقُومُوا حَتَّى تَرَوْنِي» [رواه البخاری ۶۳٧].

۳۸٧- و از ابو قتادهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «وقتی که اقامت گفته می‌شود، تا مرا نمی‌بینید بر نخیزید» [٧۶].

[٧۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) چون پیامبر خدا جگاهی به سبب انجام دادن کار ضروری بعد از اقامت گفتن در آمدن جهت امامت دادن تاخیر می‌کردند، و برای آنکه قیام مردم طولانی نشود، فرمودند تا وقتی که مرا نبینید از جای خود بر نخیزید. ۲) اگر امام هنگام اقامت گفتن در مسجد حضور داشت، مردم باید چه وقت برای نماز خواندن بر خیزند، جمهور علماء می‌گویند: وقت برخاستن برای نماز، هنگام به نهایت رسیدن اقامت است، و امام مالک می‌گوید: وقت برخاستن، در اول اقامت گفتن است، و احناف می‌گویند: هنگامی که (حي علی الصلاة)گفته شد، باید مردم در صف نماز قرار داشته باشند، و وقتی که (قد قامت الصلاة)گفته شد، امام باید تکبیر گفته و نماز را شروع نماید، ومتصل به آن مقتدیان به وی اقتداء نمایند، تا به محتوای الفاظ اقامت به طور حقیقی عمل شده باشد.