فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد دوم

فهرست کتاب

۱۱- باب: إَذَا اشتَدَّ الحَرُّ يَوْمَ الجُمُعَةِ
باب [۱۱]: اگر گرمی در روز جمعه زیاد شد

۱۱- باب: إَذَا اشتَدَّ الحَرُّ يَوْمَ الجُمُعَةِ
باب [۱۱]: اگر گرمی در روز جمعه زیاد شد

۵٠۶- وَعَنْهُ سقَالَ: «كَانَ النَّبِيُّ جإِذَا اشْتَدَّ البَرْدُ بَكَّرَ بِالصَّلاَةِ، وَإِذَا اشْتَدَّ الحَرُّ أَبْرَدَ بِالصَّلاَةِ»، يَعْنِي الجُمُعَةَ [رواه البخاری: ٩٠۶].

۵٠۶- و از انس بن مالکسروایت است که گفت: زمانی که هوا به شدت سرد می‌شد، پیامبر خدا جنماز جمعه را در اول وقت اداء می‌کردند، و هنگامی که هوا به شدت گرم می‌شد، نماز جمعه را وقتی می‌خواندند که هوا سرد می‌شد [۲۳۵].

[۲۳۵] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) پیامبر خدا جدر ادای نماز، حال مردم را مراعات می‌کردند، و حتی الامکان می‌کوشیدند که نماز خواندن سبب زحمت و یا مشکلات برای آن‌ها نشود، از همین سبب بود که در وقت سردی نماز را در اول وقت، و در وقت گرمی نماز را در آخر وقت که از شدت گرمی کم می‌شد، اداء می‌کردند. ۲) چون شدت گرمی و شدت سردی هوا نسبت به مناطق مختلف فرق می‌کند، بر امام و مسؤول منطقه است که وقت ادای نماز جمعه را در وقت مناسب آن تعیین نماید. ۳) از این دو حدیث دانسته می‌شود که وقت نماز جمعه، همان وقت نماز ظهر است.