۵٠- باب: مَا ينْهى عَن الأَمْوَاتِ
باب [۵٠]: آنچه که نسبت به اموات ممنوع است
٧٠۱- عَنْ عَائِشَةَ ل، قَالَتْ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «لاَ تَسُبُّوا الأَمْوَاتَ، فَإِنَّهُمْ قَدْ أَفْضَوْا إِلَى مَا قَدَّمُوا» [رواه البخاری: ۱۳٩۳].
٧٠۱- از عائشهلروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند:
«مرده‌ها را دشنام ندهید، زیرا ایشان به سرنوشت اعمال خود رسیده‌اند» [۴۸۴].
[۴۸۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) این حدیث دلالت بر تحریم بد گوئی از اموات دارد، ولی ذکر خوبی‌های آن‌ها مطلوب است، در ترمذی از ابن عمربروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «خوبی‌های مرده‌های خود را بگوئید، و از بد گفتن آن‌ها خودداری نمائید». ۲) در فتح المبدی آمده است که: بد گوئی از کفار و فساق، و ظالمین غرض تحذیر از همانند‌های آن‌ها، و غرض نفرت مردم از آن‌ها جواز دارد.