۵۴- باب: الالِتِفَاتِ فِي الصَّلاَةِ
باب [٧]: التفات نمودن در وقت نماز
۴۳۳- عَنْ عَائِشَةَ ل، قَالَتْ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ جعَنِ الِالْتِفَاتِ فِي الصَّلاَةِ؟ فَقَالَ: «هُوَ اخْتِلاَسٌ يَخْتَلِسُهُ الشَّيْطَانُ مِنْ صَلاَةِ العَبْدِ» [رواه البخاری: ٧۵۱].
۴۳۳- از عائشهلروایت است که گفت: از پیامبر خدا جدرباره التفات نمودن در وقت نماز خواندن پرسیدم.
فرمودند: «این چیزی است که شیطان از نماز بنده برای خود می‌رباید» [۱۲۶].
[۱۲۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) نمازگذار در وقت نماز خواندن با پروردگارش مناجات می‌کند، و کسی که این طرف و آن طرف می‌بیند، مشغول چیزهای دیگری گردیده و از مناجات با پروردگارش محروم می‌ماند، و این چیزی است که شیطان آن را می‌خواهد، پس کمائی و فائده برای شیطان گفته می‌شود. ۲) نظر کردن به این و آن در وقت نماز خواندن اگر تنها به چشم باشد، کار خوبی نیست، ولی سبب فساد و یا کراهت نماز نمی‌گردد، و اگر روی خود را بگرداند، نمازش مکروه می‌شود، و اگر بدن خود را بگرداند، نمازش فاسد می‌شود، و حتی بعضی از علماء می‌گویند: در روی گردانیدن از طرف قبله نیز نماز فاسد می‌شود.