۱٩- باب: تَعَاهُدِ رَكعَتَي الفَجْرِ وَمَنْ سَمَّاهُمَا تَطَوُّعاً
باب [۱٩]: پا بندی به دو رکعت [سنت] نماز فجر، و کسی که آن را نفل نامید
۶۱۵- عَنْ عَائِشَةَ ل، قَالَتْ: «لَمْ يَكُنِ النَّبِيُّ جعَلَى شَيْءٍ مِنَ النَّوَافِلِ أَشَدَّ مِنْهُ تَعَاهُدًا عَلَى رَكْعَتَيِ الفَجْرِ» [رواه البخاری: ۱۱۶۳].
۶۱۵- از عائشهلروایت است که گفت: پیامبر خدا جبه هیچ نماز نفلی، پایبندتر از دو رکعت [سنت] فجر نبودند [۳۶۴].
[۳۶۴] عائشهلاز این جهت دو رکعت سنت فجر را نفل نامیده است که این دو رکعت فرض نیست، و آنچه که فرض نباشد در اصطلاح سلف به نام نفل و یا تطوع یاد می‌شود، ولو آنکه خواندن آن مؤکد باشد.