۳٠- باب: مَنْ كَانَ فِي حَاجَةِ أَهْلِهِ فَأقِيمَتِ الصَّلاَةُ فَخَرَجَ
باب [۳٠]: کسی که در خدمت خانوده‌اش بوده و در وقت اقامت گفتن به نماز رفته است
۴٠۴- عَنْ عَائِشَةَ لأَنَّهَا سئلت عن النَّبِيُّ ج: مَا كَانَ يَصْنَعُ فِي بَيْتِهِ؟ قَالَتْ: «كَانَ يَكُونُ فِي مِهْنَةِ أَهْلِهِ - تَعْنِي خِدْمَةَ أَهْلِهِ - فَإِذَا حَضَرَتِ الصَّلاَةُ خَرَجَ إِلَى الصَّلاَةِ» [رواه البخاری: ۶٧۶].
۴٠۴- کسی از عائشهلپرسید: پیامبر خدا جدر خانه خود چه می‌کردند؟
گفت: در خدمت خانواده خود بودند، و چون اقامت گفته می‌شد، به طرف نماز می‌رفتند [٩۴].
[٩۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: پیامبر خدا در خانه کارهای زیادی را انجام می‌دادند، از آن جمله اینکه: گوسفند را می‌دوشیدند، لباس‌های خود را پینه می‌زدند، و کفش‌های خود را می‌دوختند، و امثال این‌ها، از این جهت، جمهور علماء می‌گویند که انجام دادن کارهای خانه از وظائف شوهر است، نه از وظائف زن، و این موضوع را در کتاب (أنیس النساء) به طور مشروح بررسی نموده‌ام، و برای اطلاع بیشتر می‌توان به آن کتاب مراجعه نمود.