۱۳- باب: لاَ يُقِيمُ الرَّجُلُ أَخَاهُ ويَقْعُدُ مَكَانَهُ
باب [۱۳]: نباید برادرش را بر خیزاند و به جایش بنشیند
۵٠۸- عَنْ ابْنِ عُمَرَ ب، قَالَ: «نَهَى النَّبِيُّ جأَنْ يُقِيمَ الرَّجُلُ أَخَاهُ مِنْ مَقْعَدِهِ، وَيَجْلِسَ فِيهِ»، قُلْتُ لِنَافِعٍ: الجُمُعَةَ؟ قَالَ: الجُمُعَةَ وَغَيْرَهَا [رواه البخاری: ٩۱۱].
۵٠۸- از ابن عمربروایت است که گفت: پیامبر خدا جاز اینکه شخص، برادرش را از جایش دور کرده و خودش به جایش بنشیند، منع کردند.
پرسیدند: در روز جمعه؟
گفت: در روز جمعه و در غیر روز جمعه [۲۳۸].
[۲۳۸] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) نباید کسی دیگری را از جایش دور کرده و خودش به جای آن شخص بنشیند، خواه این کار در نماز جمعه باشد، و خواه غیر نماز جمعه، خواه در مسجد باشد، و خواه در غیر مسجد، چنان‌چه نباید با سجاده‌اش جایی را برای خود تخصیص بدهد، به طوری که اگر کسی پیش از وی به مسجد می‌آید، نتواند در جایی که جا نمازش را انداخته است بنشیند، زیرا مسجد برای همگان است، و هیچ‌کس از دیگری حق بیشتری در آن ندارد، ولو آنکه آن شخص کسی باشد که مسجد را بنا کرده است. ۲) اگر کسی به رضایت خود، در غیر مسائل عبادات جایش را برای شخص دیگری می‌دهد، باکی ندارد، ولی در مسائل عبادات این کار روا نیست، مثلاً: اگر کسی در صف اول نشسته است، حق ندارد صف اول را گذاشته و جایش را برای شخص دیگری بدهد، زیرا ایثار در عبادات جواز ندارد.