باب: مَا جَاءَ فِي سُجُودِ القُرآن و سُنَّتهَا
باب [۱]: آنچه که در مورد سجده‌های قرآن، و سنت بودن آن‌ها آمده است
۵۶٩- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ س، قَالَ: «قَرَأَ النَّبِيُّ جالنَّجْمَ بِمَكَّةَ فَسَجَدَ فِيهَا وَسَجَدَ مَنْ مَعَهُ غَيْرَ شَيْخٍ أَخَذَ كَفًّا مِنْ حَصًى - أَوْ تُرَابٍ - فَرَفَعَهُ إِلَى جَبْهَتِهِ، وَقَالَ: يَكْفِينِي هَذَا "، فَرَأَيْتُهُ بَعْدَ ذَلِكَ قُتِلَ كَافِرًا [رواه البخاری: ۱٠۶٧].
۵۶٩- از عبدالله بن مسعودسروایت است که گفت:
پیامبر خدا جسورۀ (النجم) را در مکه تلاوت نمودند، خودشان و همه کسانی که با ایشان بودند – به جز از یک پیر مردی – سجده کردند، آن پیر مرد مشت‌ریگ و یا خاکی را گرفت و به طرف پیشانی خود بالا کرد و گفت: نسبت به من، همین کفایت می‌کند.
[ابن مسعودس]می‌گوید: بعد از این واقعه، او را دیدم که در حال کفر کشته شد [۳۱۱].
[۳۱۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) آن پیر مردی که سجده نکرد، امیه بن خلف بود، که در غزوه بدر در حال شرک کشته شد، و از این روایت دانسته می‌شود که دیگر مشرکینی که با پیامبر خدا جسجده نموده بودند، مسلمان شدند. ۲) سجدۀ تلاوت، - طوری که از عنوان باب هم دانسته می‌شود – در نزد امام بخاری و همچنین امام شافعی و مالک و احمد و داود ظاهری رحمهم الله سنت است، و در نزد امام ابو حنیفه/نظر به احادیث دیگری که در این موضوع آمده است و نظر به این قول خداوند متعال که می‌فرماید: ﴿فَمَا لَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ ٢٠ وَإِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَۤ۩ ٢١﴾واجب است. ۳) سجده‌های تلاوت در نزد امام ابو حنیفه و احمد رحمهما الله: چهارده سجده است در این سوره‌ها: الاعراف، الرعد، النحل، بني اسرائیل، مریم، سجده اول الحج، الفرقان، النمل، الم تنزیل، ص، حم السجده، النجم، اذا السماء انشقت، و اقرأ بسام ربك،و در نزد مالک و شافعی رحمهما الله یازده سجده است.