۶۴- باب: يَقْرَأُ فِي الأخْرَيَيْنِ بِفَاتِحَةِ الْكِتابِ
باب [۱٧]: [نمازگذار] در دو رکعت اخیر، (الحمد لله) را می‌‌خواند
۴۴٧- عَنْ أَبِي قَتَادَةَ س: «أَنَّ النَّبِيَّ جكَانَ يَقْرَأُ فِي الظُّهْرِ فِي الأُولَيَيْنِ بِأُمِّ الكِتَابِ، وَسُورَتَيْنِ، وَفِي الرَّكْعَتَيْنِ الأُخْرَيَيْنِ بِأُمِّ الكِتَابِ وَيُسْمِعُنَا الآيَةَ، وَيُطَوِّلُ فِي الرَّكْعَةِ الأُولَى مَا لاَ يُطَوِّلُ فِي الرَّكْعَةِ الثَّانِيَةِ، وَهَكَذَا فِي العَصْرِ وَهَكَذَا فِي الصُّبْحِ» [رواه ا لبخاری: ٧٧۶].
۴۴٧- از ابو قتادهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جدر نماز پیشین در دو رکعت اول: (الحمد لله) و دو سوره، [یعنی: در هر رکعت (الحمد لله) و یک سوره را میخواندند] و در دو رکعت اخیر: تنها [الحمد لله] را میخواندند، و بعضی آیات را برای ما می‌شنواندند.
و رکعت اول را از رکعت دوم درازتر می‌نمودند، و در نماز عصر و نماز فجر نیز چنین می‌کردند [۱۵۲].
[۱۵۲] یعنی: در نماز عصر و نماز فجر نیز رکعت اول را از رکعت دوم درازتر میخواندند.