فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد دوم

٧٩- باب: المُكْثِ بَيْنَ السَّجْدَتَيْنِ
باب [۳۲]: درنگ کردن در بین دو سجده

۴۶۵- عَنْ أَنَسٍ س، قَالَ: إِنِّي لاَ آلُو أَنْ أُصَلِّيَ بِكُمْ، كَمَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ ج، وباقي الحديث تقدَّم. [رواه البخاری: ۸۲۱].

۴۶۵- از انسسروایت است که گفت: من از اینکه برای شما نمازی را بخوانم که پیامبر خدا جرا دیده‌ام [که خوانده‌اند]، تقصیر و کوتاهی نمی‌کنم، و بقیه حدیث قبلاً گذشت [۱٧۴].

[۱٧۴] مراد از حدیثی که قبلاً گذشت، حدیث شماره (۴۱۶)، و نص حدیث این بود که: (انسسدر نماز خواندن خود، طرز نماز خواندن پیامبر خدا جرا وصف می‌کرد، و نماز می‌خواند، و چون سر خود را از رکوع بالا می‌کرد، همانطور می‌ایستاد، تا جائی که می‌گفتیم: به یقین [به سجده رفتن را] فراموش کرده است).