۳۳- باب: الصَّلاَةِ عَلَى النُّفَسَاء إِذَا مَاتَت فِي نِفَاسِهَا
باب [۳۳] نماز خواندن بر زنی که در حال نفاس مرده است
۶٧۲- عَنْ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدَبٍ س، قَالَ: «صَلَّيْتُ وَرَاءَ النَّبِيِّ جعَلَى امْرَأَةٍ مَاتَتْ فِي نِفَاسِهَا، فَقَامَ عَلَيْهَا وَسَطَهَا» [رواه البخاری: ۱۳۳۱].
۶٧۲- از سمره بن جندبسروایت است که گفت: پشت سر پیامبر خدا جبر زنی که در حال نفاس مرده بود، نماز خواندم، و [پیامبر خدا جهنگام نماز خواندن] در وسط جنازه ایستادند [۴۴۴].
[۴۴۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) زن ولو آنکه در حالت حیض و یا نفاس وفات کرده باشد، باید بر وی نماز جنازه خوانده شود. ۲) امام در وقت نماز خواندن متصل به جنازه ایستاده نشود، بلکه بین خود و جنازه اندکی فاصله بگذارد. ۳) اینکه امام در کدام قسمت جنازه ایستاده شود، بین علماء اختلاف است، امام شافعی و احمد و ابو یوسف رحمهم الله می‌گویند: اگر میت مرد باشد، در برابر سرش، و اگر زن باشد، در برابر وسطش ایستاده شود، امام ابو حنیفه/و بعضی از اصحابش می‌گویند: میت چه مرد باشد و چه زن، امام باید برابر سینه‌اش ایستاده شود، امام مالک/می‌گوید: اگر میت مرد باشد، برابر وسطش، و اگر زن باشد، برابر شانه‌هایش ایستاده شود، و البته این اقوال به اساس اولویت و یا استحباب است و همه بر این متفق‌اند که ایستادن امام به همه این انواع جواز دارد.