۱۵- باب: المُؤَذِّنِ الْوَاحِدِ يَوْمَ الجُمُعَةِ
باب [۱۵]: اذان دادن یک مؤذن در روز جمعه
۵۱٠- وَعنْهُ س، في رواية قَالَ: وَلَمْ يَكُنْ لِلنَّبِيِّ جمُؤَذِّنٌ غَيْرَ وَاحِدٍ، وَكَانَ التَّأْذِينُ يَوْمَ الجُمُعَةِ حِينَ يَجْلِسُ الإِمَامُ» يَعْنِي عَلَى المِنْبَرِ [رواه البخاری: ٩۱۳].
۵۱٠- و از سائب بن یزدسدر روایت دیگری آمده است که گفت: برای پیامبر خداججز یک مؤذن، مؤذن دیگری نبود، و اذان در روز جمعه هنگامی بود که امام بر روی منبر می‌نشست [۲۴۱].
[۲۴۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: مراد از قول راوی که (برای پامبر خدا جیک مؤذن بود) این است که: برای پیامبر خدا جیک مؤذن اذان می‌داد نه بیشتر از آن، ورنه پیامبر خدا جسه مؤذن داشتند (بلال) (ابن‌ام مکتوم) و (سعد قرظی)ش.