۸٩- باب: يُسَلِّمُ حِينَ يُسَلِّمُ الإِمَامُ
باب [۴۲]: [مقتدی] وقتی سلام بدهد که امام سلام می‌دهد
۴٧٧- عَنْ عُتْبَانَ س، قَالَ: «صَلَّيْنَا مَعَ النَّبِيِّ جفَسَلَّمْنَا حِينَ سَلَّمَ» [رواه البخاری: ۸۳۸].
۴٧٧- از عتبانس [۱٩۵]روایت است که گفت: با پیامبر خدا جنماز خواندیم، و هنگامی سلام دادیم که ایشان سلام دادند [۱٩۶].
[۱٩۵] وی عبتان (به کسر عین)، بن مالک بن عمرو انصاری است، در غزوه بدر با پیامبر خدا جاشتراک داشت، بینائی‌اش ضعیف و بعد از آن کور شد، از این جهت از نبی کریم جاجازه خواست که در خانه‌اش نماز بخواند، در زمان معاویهسوفات یافت، اسد الغابه (۳/۳٩۵-۳۶٠). [۱٩۶] از این حدیث دانسته می‌شود که سلام دادن مقتدی هنگام سلام دادن امام است، ولی روی احتیاط بهتر آن است که بعد از سلام دادن امام سلام بدهد، و از امام ابو حنیفه/هردو وجه روایت شده است.