٤- بیان نشانه‌های روش صحیح برای فراگیری علم
* روش‌های درست آموزشی در چهار نکته خلاصه می‌شود:
اول: نظارت علمی.
دوم: تدرج (به تدریج پیش‌رفتن).
سوم: حریص‌بودن در یادگیری.
چهارم: زمان کافی برای یادگرفتن.
* علم باگذشت شب‌ها و روزها و با طی‌نمودن یک مرحله به مرحلۀ دیگر حاصل می‌شود؛ البته با تمایل و دلگرمی و پیگیری و شکیبایی، آن هم زیر نظارت علمیِ یکی از دانشمندانی که از شیوه‌های آموزشی آگاه باشد؛ تا طالب علم از مرحله متوسط علمی، به مرحله بالاتر منتقل شود.
* هرکس بخواهد عالم شود درحالی که راه اهل آن را نپیموده پس این فرد به مرادش نخواهد رسید. و اگرچه در این زمینه سخن هم بگوید و در کرسی علم تکیه زند بازهم او جاهل است و به دروغ ادعای علم و معرفت را دارد و ضرر او نسبت به نفع او بیشتر خواهد بود.
* روش درست و صحیح در فراگیری علم برای متعلم مفید بوده، وقت و تلاش او را ضایع نمی‌کند و او را از مَعالِم و نشانه‌های بارز هر علمی آگاه می‌سازد. پس طالب علم باید از مسیر اصلی هر علمی که آن را می‌آموزد وارد شود و آن را به صورت درست بیاموزد، اگر این راه را پیمود به فلاح و کامیابی نایل می‌گردد. و اگر با دودِلی تغییر مسیر داد و یا آن را رها نمود، پس به آنچه امیدوار است نخواهد رسید.
* مسیرها و روش‌هایی که نزد علما در رابطه با فراگیری علم وجود دارند، علی‌رغم اینکه متعدد هستند اما دارای اصول و قواعد مشخص و محور مشترک هستند که آن‌ها را باهم یکجا می‌سازد.
به این معنا که هر علم از اهل آن گرفته می‌شود، و هر علم دارای منابع و مصادری است که علما از آن استفاده می‌برند. و متعلم در مرحلۀ نخست نیاز به کسی دارد که او را راهنمایی کند تا رشد کند و قوت بگیرد و بداند که چه چیزی را بگیرد و چه چیزی را ترک نماید.