تقسیم‌های دیگر نذر
* نذر به اعتبار وابستگی آن به شرط، به دو نوع تقسیم می‌شود: نذر مشروط و نذر غیر مشروط.
* نذر مشروط نذری را گویند که نذر‌کننده آن را به شرطی معلق بگرداند که اگر آن شرط تحقق یافت، خویش را ملزم به نذر خواهد نمود، واگر تحقق نیافت وی ملزم به آن نذر نخواهد بود، طوری که گوید: اگر از مرضم رهایی و شفا یافتم یک ماه برای الله تعالی روزه می‌گیرم.
* وفاکردن به نذر واجب است، ولی اگر در وفاکردن سختی و مشقت وجود داشت، پس در این صورت با کفاره قسم از آن خارج می‌شود طوری که از ابن عباس ب روایت است که فرمود: «مَنْ نَذَرَ نَذْرًا وَلَمْ يُسَمِّهِ فَكَفَّارَتُهُ كَفَّارَةُ يَمِينٍ، وَمَنْ نَذَرَ نَذْرًا لَمْ يُطِقْهُ فَكَفَّارَتُهُ كَفَّارَةُ يَمِينٍ»[١٠٧].
«هرکس نذری بر عهده گرفت و آن را تعیین و نامگذاری نکرد، پس کفارۀ آن کفارۀ قسم است، و هرکس نذری بر عهده گرفت که مافوق توان او است پس کفارۀ آن کفاره قسم است» [حدیث مرفوع به روایت امام ابوداود، و ابن حجر می‌گوید: اسناد این روایت صحیح است مگر حافظان حدیث توقف بر آن را ترجیح داده‌اند].
* در این باب احادیثی از پیامبر ج و مسایلی وجود دارند که محل بحث و بررسی آن کتاب‌های فقهی است، لیکن آگاهی می‌دهم که وفاکردن به نذر شأن بزرگ و عظیمی دارد و تخلّف از آن گناه کبیره است.
[١٠٧]- سنن ابن ماجه: ٢١٢٨ و سنن ابی‌داود: ٣٣٢٢. حكم آلبانی: به صورت مرفوع ضعیف است اما به صورت موقوف غیر از لفظ «لم یسمه» صحیح است.