واجب‌بودن اخلاص در فراگیری علم
- در صحیح مسلم و دیگر کتاب‌های سنن از صحابی جلیل القدر ابوهریره س دربارۀ اولین کسانی که در روز قیامت آتش بر آن‌ها شعله ور می‌شود، ذکر شده است که از جملۀ آن‌ها مردی است که قرآن را حفظ نموده تا برایش بگویند: قاری.
از ابو هریره س روایت است که رسول الله ج فرمود: «مَنْ تَعَلَّمَ عِلْماً مِمَّا يُبْتَغَى بِهِ وَجْهُ اللهِ لا يَتَعَلَّمُهُ إِلاَّ لِيُصِيبَ بِهِ عَرَضاً مِنَ الدُّنْيَا لَمْ يَجِدْ عَرْفَ الجَنَّةِ يَوْمَ القِيَامَةِ»[٢٨] «کسی که علمى یاد بگیرد از آن علومى که هدف از یادگیرى آن‌ها رضاى الله تعالی است (علوم دینی) ولى هدف او از یادگیرى این است که به غرض دنیوى از قبیل جاه، مال، و دنیا برسد، روز قیامت بوى بهشت را نخواهد یافت» [به روایت ابوداود با سند صحیح].
مالک بن دینار / می‌گوید: «آنکه علمی را بیاموزد که هدفش عمل‌کردن به آن باشد، علم و دانش او را متواضع می‌گرداند، و آنکه علم را برای عمل‌کردن به آن نیاموخت، چنین شخصی، فخر فروشی می‌کند».
* مَطَر الوَرّاق / می‌گوید: «بهترین علم علمی است که نفع برساند، و الله متعال علم کسی را سودمند قرار می‌دهد که آن را آموخته و به آن عمل کند، و نفع آن را به کسی نمی‌رساند که آن را آموخته و سپس رهایش کرده است».
[٢٨]- سنن ابی‌داود: ٣٦٦٤. حكم آلبانی: صحيح.