شرح حال امام شافعی رحمه الله
* نام کامل ایشان محمد بن ادریس بن عباس بن عثمان بن شافع است و شافعی منسوب به جد بزرگش شافع می‌باشد و شافع از بنی المطلب بن عبد مناف بوده و او هم از قبیله‌ی قریش مُطَّلِبى است.
* شاگرد امام شافعی، ربیع بن سلیمان می‌گوید: شافعی / سال ١٥٠ هجری در روزی که امام ابوحنیفه چشم از جهان فرو بست، متولد شد.
امام شافعی / از همان اوان کودکی به فراگیری علم پرداخت. شاگرد ایشان مُزَنی از وی روایت نموده که می‌فرمود: در سن هفت سالگی قرآن را حفظ نمودم و کتاب مُؤَطّای امام مالک / را در سن ده سالگی حفظ کردم، و می‌گفت: لذت بردن من از دنیا در علم بوده است.
* امام شافعی / ویژگی‌های چون عقل وافر، تیزهوشی، سرعت حفظ، فراست و هوشیاری داشت. همچنین امام / زیبارو بود که در مورد زیبایی وی امام مُزَنی / می‌گوید: مانند امام شافعی / زیبارو ندیدم.
* امام شافعی / در سال ٢٠٤ هجری چشم از دنیا فرو بست. و لازم به یادآوری است که امام احمد / ایشان را مجدّد دوم نامیده است.
* در سیرت امام شافعی / پند و اندرزها و امور شگفت‌انگیزی نهفته است. وی در فراگیری علم و تفقّه و فهم دین، نمادی از صبر بود، طوری که با تنگدستی مورد امتحان الهی قرار گرفت ولی صبر پیشه کرد. وی اشعار زیبا، اقوال ارزشمند و حکمت‌های آموزنده‌ای نیز دارد، چنانکه امام نووی / در مقدمۀ کتاب المجموع و امام ذهبی / در کتاب سیر اعلام النبلاء مجموعۀ زیبایی از آن‌ها را ذکر نموده‌اند.