احسان در وضو:
احسان در وضو یعنی ادای آن به شکلی کامل با مراعات نمودن فرائض، آداب و عدم تجاوز از مقدار مشروع در عدد و مرتبه‌های شستن اعضا.
طوری که عمرو بن شعیب از پدرش و او از پدربزرگش روایت نموده که گفت: بادیه‌نشینی به محضر پیامبر ج آمد و دربارۀ وضو از او پرسید؛ پیامبر ج شستن هر عضو را سه بار به وی نشان داد، سپس فرمود: «هكَذَا الْوُضُوءُ، فَمَنْ زَادَ عَلَى هَذَا فَقَدْ أَسَاءَ وَتَعَدَّى وَظَلَمَ»[١٦١]. «این‌گونه است وضو، و هرکس بر آن بیفزاید بی‌گمان کاری بد کرده و از حق تجاوز و ستم نموده است».
کسی که بر این مقدارِ مشروع بیفزاید محسن و نیکوکار نیست، و همچنین کسی که از حد مشروع کوتاهی کند نیز محسن نیست، همچنین شخص وسواسی محسن نمی‌باشد.
[١٦١]- سنن نسایی: ١٤٠ و سنن ابن ماجه: ٤٢٢ و سنن ابی‌داود: ١٣٥ و مسند احمد: ٦٦٨٤. حکم آلبانی: صحیح.