هدف برائت و بیزاری از مشرکان
* هدفی که این برائت به آن منتهی می‌شود ایمانی است که ما را به بیزاری از فرد مشرک دستور داده است، پس اگر مشرک ایمان آورد، از جمله برادران دینی ما به‌شمار می‌رود و با او محبت کرده و دوستش می‌داریم، طوری که الله متعال می‌فرماید: ﴿قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ إِذۡ قَالُواْ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَٰٓؤُاْ مِنكُمۡ وَمِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَبَدَا بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةُ وَٱلۡبَغۡضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥٓ﴾[الممتحنة: ٤] «یقیناً برای شما سرمشق خوبی در (زندگی) ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود دارد، آنگاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و از آنچه غیر از الله عبادت می‌کنید بیزار هستیم، به شما کافر (و منکر) شده‌ایم، و میان ما و شما برای همیشه عداوت و دشمنی آشکار شده است، تا این که به الله یگانه ایمان آورید».
- هرگاه به الله یکتا و لاشریک ایمان آوردند و به آنچه که غیر از الله متعال مورد عبادت قرار می‌گیرد کفر ورزیدند پس آن‌ها از زمرۀ مؤمنان هستند، دوست‌شان داریم و ایشان را کمک نموده و نصرت می‌دهیم. الله متعال درباره مشرکان چنین می‌فرماید: ﴿فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُاْ ٱلزَّكَوٰةَ فَإِخۡوَٰنُكُمۡ فِي ٱلدِّينِۗ﴾[التوبة: ١١] «پس اگر توبه کنند، و نماز را برپا دارند، و زکات را بدهند، برادران دینی شما هستند».
* هرگاه انسان در اهداف برائت از مشرکان که از عمق ایمان برخاسته است بیندیشد، منزلت والا و عظمت آن را، و عظمت بردباری الله متعال و گستره مغفرت او تعالی را درک می‌کند که واقعاً او تعالی بسیار توبه‌پذیر و مهربان و بخشنده و بردبار است. و می‌داند که او تعالی توبه هر بنده را می‌پذیرد حتی اگر مشرک باشد.