تمهید
بیشتر قوم عرب به دین ابراهیم÷پایبند بودند، و از آن زمان که دودمان ابراهیم در مکه نشو و نما یافتند، و در سراسر جزیرة العرب پراکنده شدند، و در اطراف و اکناف عربستان رحل اقامت افکندند، خدای یکتا را میپرستیدند و به شعائر دین حنیف ابراهیمی ملتزم بودند. دورانهای دیرین بر آنان گذشت، و اندک اندک، نسوا حظا ما ذکروا به، دین و آیینهای پیشین را که به آنها پایبند و از آثار و برکات آنها برخوردار بودند، کنار گذاشتند و فراموش کردند. معالوصف، اصل توحید و تعدادی از شعائر دین حنیف ابراهیمی، همچنان درمیان آنان متداول باقی مانده بود، تا آنکه نوبت به حکومت عمروبن لحی، رئیس قبیلۀ خزاعه رسید. وی از آغاز، به دستگیری از بینوایان و کارسازی امور بیچارگان شهرتی کمنظیر پیدا کرده بود، از این رو، مردم او را دوست میداشتند، و سر بر خط فرمان او سپرده بودند، و او را از دانشمندان عظام و اولیای گرام میپنداشتند.