فرود آمدن فرشتگان
خداوند به فرشتگان خویش وحی رسانید:
﴿ إِذۡ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمۡ فَثَبِّتُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۚ سَأُلۡقِي فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلرُّعۡبَ ﴾[الأنفال: ۱۲].
«من با شمایم، ایمان آوردگان را ثابت قدم بدارید، در دل‌های کفر پیشگان ترس و وحشت خواهم افکند!».
به فرستادۀ خویش نیز وحی فرمود:
﴿ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلۡفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ مُرۡدِفِينَ﴾[الأنفال: ۹].
«من به واسطه یک هزار تن از فرشتگان که پیاپی فرود آید شما را امداد خواهم کرد!».
رسول خدا جلحظه‌ای از خود بی‌خود شدند، آنگاه سر بلند کردند و گفتند:
«أبشر یا ابابكر، هذا جبریل على ثنایاه النقع». «مژده بده ای ابابکر! این جبرئیل است که بر دندان‌هایش گرد و غبار نشسته است!».
به روایت ابن اسحاق، رسول خدا جفرمودند:
«أبشِرْ یا أبابكر، أتاك نصر الله، هذا جبریل آخذ بعنان فرسه یقوده، وعلى ثنایاه النقع». «مژده بده ای ابابکر! پیروز خدا برایت سر رسید! این جبرئیل است که زمام اسبش را در دست گرفته و می‌برد، و بر دندان‌هایش گرد و غبار نشسته است!».
آنگاه، رسول خدا جدر حالیکه زره خویش را بر اندامشان می‌آراستند از سایبان مقر فرماندهی به زیر آمدند و می‌گفتند [این آیۀ شریفه را بازمی‌خواندند]:
﴿ سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَيُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ٤٥ ﴾[القمر: ۴۵].
«این جماعت شکست خواهند خورد و از میدان جنگ خواهند گریخت!».
آنگاه مشتی سنگریزه برداشتند و رویاروی قریشیان قرار گرفتند، و گفتند: «شاهت الوجوه» این چهره‌ها سیاه باد! و به صورت آنان پاشیدند. آن سنگریزه‌ها با آنکه یک مشت سنگریزه بیشتر نبود، به هر دو چشم و بینی و دهان یکایک مشرکان اصابت کرد. در ارتباط با همین رویداد، خداوند متعال این آیه را نازل فرمود که:
﴿ وَمَا رَمَيۡتَ إِذۡ رَمَيۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ رَمَى ﴾[الأنفال: ۱۷].
«و تو نشانه نرفتی آنگاه که رفتی، ولیکن خداوند نشانه رفت».