حملۀ گازانبری خالد بن ولید
خالدبن ولید این فرصت طلایی را غنیمت شمرد، به سرعت برق و باد، خود را به جبلالرماه رسانید، تا از پشت آن مواضع، واپسین صفوف سپاه مسلمین را دور بزند، بیدرنگ بر سر عبدالله بن جبیر و یاران معدودش فرود آمد و آنان را- بجز چند تن که به جمع سپاهیان مسلمان پیوستند- از دم تیغ گذرانید، و از پشت سر بر صفوف مسلمین حملهور گردید. سوارکاران تحت فرماندهی خالدبن ولید فریادی بلند سر دادند، مشرکان که در حال فرار بودند، دریافتند که تحولی تازه رخ داده است، بازگشتند و بسوی مسلمانان حملهور شدند. یکی از زنان قریش، عمرۀ بنت علقمۀ حارثیه، لوای بر زمین افتادۀ مشرکان را برافراشت. مشرکان پیرامون لوای از نو برافراشتۀ خویش گرد آمدند، و بار دیگر آن را چسبیدند، و یکدیگر را ندا در دادند، و در برابر مسلمانان دست به دست همدیگر دادند، و آمادۀ نبرد شدند، و از پیش و پس، سپاهیان اسلام را درمیان گرفتند، و حلقۀ محاصره بر مسلمانان تنگ گردید و زیر منگنه قرار گرفتند.