وفات حضرت خدیجه
حدود دو ماه، یا سه روز پس از وفات ابوطالب- بنابر اختلاف اقوال- اُمّ‌المؤمنین خدیجۀ کُبریلنیز از دنیا رفت. وفات وی در ماه رمضان سال دهم بعثت روی داد، و به هنگام مرگ، بنابر مشهورترین روایت، شصت و سه سال داشت، و رسول‌اکرم جبه هنگام وفات همسرشان خدیجهلپنجاه سال داشتند [۲۲۹].
خدیجۀ کبری از جمله نعمت‌های بزرگ بود که خداوند بر پیامبراکرم جارزانی داشته بود. یک رُبع قرن خدیجهلدر کنار آن حضرت بود. به هنگام نگرانی و پریشانی همدم ایشان بود، و در سخت‌ترین شرایط، یار و یاور و همراه ایشان بود، و در راستای گسترش دعوت و ادای رسالت به آن حضرت مدد می‌رسانید، و در صحنه‌های تلخ مبارزه و جهاد با ایشان ندیم و دمساز بود، و جان و مال خویش را در طبق اخلاص پیش روی آن حضرت قرار داده بود. رسول خدا جدربارۀ حضرت خدیجهلچنین می‌فرمایند:
«آمَنَتْ بِی حِینَ كَفَرَ النَّاسُ، وَصَدَقَتْنِی حِینَ كَذَّبَنِی النَّاسُ، وَأَشْرَكَتْنِی فِی مَالِهَا حِینَ حَرَمَنِی النَّاسُ وَرَزَقَنِی اللَّهُ وَلَدَهَا وَحَرَمَنِی وَلَدَ غَیْرِهَا» [۲۳۰]. «وی به من ایمان آورد، آن هنگام که مردم به من کافر بودند، مرا تصدیق کرد، آن هنگام که مردم مرا تکذیب می‌کردند، مرا شریک دارایی خویش گردانید، آن هنگام که مردم مرا محروم گردانیده بودند، و خداوند از وی به من فرزندانی روزی کرد، اما از همسران دیگرم به من فرزندی نداد».
* در حدیث صحیح از ابوهریره روایت شده است که گفت: جبرئیل بر نبی‌اکرم جنازل شد و گفت: یا رسول الله، این خدیجه است که دارد می‌آید! ظرفی در دست دارد که در آن نان خورش است- یا غذاست، یا: نوشیدنی است. همین که به نزد تو رسید، سلام خدای خدیجه را به وی برسان و به او بشارت بده که در بهشت، خداوند خانه‌ای از نی برای او ساخته است که در آن خانه، اثری از خستگی و ماندگی نباشد! [۲۳۱].
[۲۲۹] ابن جوزی در تلقیح (ص ۷)، بر وفات حضرت خدیجهلدر ماه رمضان سال مذکور تصریح کرده است. [۲۳۰] این روایات را امام احمدبن حنبل در مسند خویش آورده است: ج ۶، ص ۱۱۸. [۲۳۱] صحیح البخاری، «باب تزویج النبی خدیجة وفضلها» ج ۱، ص ۵۳۹.