حرکت لشكر مکه
مکیان خانه و کاشانۀ خود را ترک کردند و عازم نبرد شدند، چنانکه خداوند فرمود:
﴿ بَطَرٗا وَرِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ ﴾[الأنفال: ۴۷]. «از روی سرکشی و خودنمایی و به منظور بستن راه خدا!».
و چنانکه رسول خدا جفرمودند: «بِحَدّهِم و حَدیدِهِم» با تمامی توان و امکانشان! برای خصومت با خدا و رسول خدا، ﴿ وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ٢٥ ﴾[القلم: ۲۵]. سرمست و توانمند عازم نبرد شدند.آکنده از حمیت و خشم و کینه نسبت به رسول خدا جو اصحاب آنحضرت بودند، که چگونه اینان جرأت کرده‌اند به کاروان‌هایشان حمله کنند؟!
با سرعتی زائدالوصف به سمت شمال به سوی بدر شتافتند. از وادی عُسفان گذشتند. از آنجا به قدید، و سپس به جُحفه رسیدند. در آنجا نامۀ جدیدی از سوی ابوسفیان دریافت کردند که به آنان می‌گفت: شما عازم نبرد شده‌اید تا کاروانتان و اموالتان و افراد قوم و قبیلۀ خودتان را حفاظت و حمایت کنید، و خدا کاروان را نجات داد، حال بازگردید!.