تحت کفالت عموی دلسوز و مهربان
ابوطالب به نیکوترین وجهی کفالت و سرپرستی برادرزادهاش را بر عهده گرفت. محمد را به خانۀ خویش برد و بر فرزندان خویش افزود، و او را بر همۀ آنان مقدم داشت، و حرمت و رعایت ویژه برای او درنظر گرفت و از آن زمان تا چهل سال بعد، همواره پشتیبان وی بود، و از هیچ حمایت و مواظبتی نسبت به او دریغ نمیکرد، و تمامی دوستیها و دشمنیهایش را با این و آن بر محور حراست و پاسداری از این برادرزادهاش سامان میداد، که در جای جای سیرۀ نبوی به بیان نمونههای متعددی از آن خواهیم پرداخت.