خورشید نبوت ترجمه فارسی الرحیق المختوم

طلحه دستیار پیامبر

در آن اثنا که رسول خدا جاز ارتفاعات احد بالا می‌رفتند، صخرۀ بزرگی بر سر راه آنحضرت قرار گرفت، برجستند تا برفراز آن صخره برآیند، نتوانستند، زیرا، از مدتی پیش فربه شده بودند، و دو زره بر روی هم پوشیده بودند، جراحت شدیدی نیز برداشته بودند. طلحه بن عبیدالله زیر پای آن حضرت نشست، و آنحضرت را روی شانه‌هایش بلند کرد و بالا برد تا هم سطح آن صخره قرار داد، و ایشان پای بر آن صخره نهادند، و گفتند: «اَوجبَ طلحَه» یعنی: طلحه بهشت را بر خودش واجب کرد! [۴۵۴].

[۴۵۴] سیرة ابن‌هشام، ج ۲، ص ۸۶؛ ترمذی در کتاب الجهاد (جح ۱۶۹۲) و در کتاب المناقب (ح ۳۷۳۹) و امام احمد (ج ۱، ص ۱۶۵) نیز آورده‌اند. حاکم نیشابوری این حدیث را صحیح دانسته است (ج ۳، ص ۳۷۴) و ذهبی با او موافقت کرده است.