ازدواج با خدیجه
وقتی حضرت محمد جبه مکه بازگشتند، آثار امانتداری و برکت آنچنان در اموال خدیجهلمشهود بود که پیش از آن سابقه نداشت. غلام وی، میسره، نیز راجع به آن حضرت هر آنچه در طی سفر مشاهده کرده بود، باز گفت، و خوی خوش و رفتار برازنده و اندیشۀ کارآمد و گفتار صادقانه و کردار امانتدارانۀ ایشان را برای خدیجه خاتون گزارش کرد. پیش از آن، بزرگان و سران مکه سخت به وصلت با ازدواج با او اشتیاق می‌ورزیدند، و او همۀ خواستگاران را یکی پس از دیگری رد می‌کرد. اما اینک گمشدۀ خود را که سالیان متمادی در جستجوی آن بود، یافته بود. راز درون خویش را با دوست صمیمی‌اش نفیسۀ بنت منبّه درمیان گذاشت. بانو نفیسه به نزد رسول خدا جشتافت و سر صحبت را با ایشان باز کرد و به آن حضرت پیشنهاد کرد که با خدیجه خاتون ازدواج کنند. ایشان رضایت دادند، و در این ارتباط با عموهایشان صحبت کردند. آنان نیز به نزد عموی خدیجه خاتون رفتند و خدیجه خاتون را برای ایشان خواستگاری کردند، و به این ترتیب، ازدواج خدیجۀ [طاهره] [۱۲۴]با محمد امین صورت پذیرفت. در مراسم عقد ازدواج ایشان بنی‌هاشم و سران مضر حضور داشتند. ازدواج آن حضرت با خدیجه خاتون دو ماه پس از باز گشت ایشان از سفر تجارتی شام انجام گرفت [۱۲۵]. رسول خدا جمهریۀ حضرت خدیجهلرا بیست ماده شتر جوان قرار دادند. سن حضرت خدیجه لدر هنگام ازدواج [بنا بر مشهور] چهل سال بود، و در آن اوان، وی از حیث اصل و نسب و دارایی و ثروت و بینش و خرد برترین زن خاندان خویش بود. حضرت خدیجهلنخستین زنی بود که حضرت رسول‌اکرم جبه همسری خویش درآوردند، و تا هنگام وفات ایشان همسر دیگری اختیار نکردند.
همۀ فرزندان آن حضرت، بجز ابراهیم، از حضرت خدیجه ل اند. فرزندان خدیجه خاتون به ترتیب عبارتند از: قاسم که کنیه رسول خدا جابوالقاسم به حساب اوست، زینب، رقیه، ام‌کلثوم، فاطمه، عبدالله که گاه طیب و گاه طاهر لقب می‌گرفته است. فرزندان پسر ایشان همگی در خردسالی درگذشتند، اما دختران، همگی دوران اسلام را درک کردند و اسلام آوردند و مهاجرت کردند، هرچند آنان نیز همه در طول حیات پیامبراکرم جاز دنیا رفتند، بجز فاطمهلکه پس از آنحضرت شش ماه درنگ کرد و آنگاه به ایشان پیوست [۱۲۶].
[۱۲۴] «طاهرۀ» لقبی استکه در عهد جاهلیت، حضرت خدیجهلبا آن شهرت یافته بودند، و تقارن آن با لقب «امین» که در عهد جاهلیت، حضرت محمد جبا آن شهرت داشته‌اند، بسی جالب توجه است- م. [۱۲۵] مسعودی عزیمت آنحضرت را به سفر تجارتی شام، ۴ سال و ۹ ماه و ۶ روز پس از نبرد فجار ثبت کرده، و تاریخ ازدواج ایشان را باخدیجهل۲ ماه و ۲۴ روز پس از عزیمت به شام تعیین کرده است؛ نک: مروج الذهب، ج ۲، ص ۲۷۸. [۱۲۶] سیرةابن‌هشام، ج ۱، ص ۱۸۹-۱۹۱؛ فتح‌الباری، ج ۷، ص ۱۰۵؛ تلقیح فهوم اهل الاثر، ص ۷.