فصل (۱۱۴): بطلان دعوای رافضی در مورد دلالت آیۀ ﴿إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرٞۖ وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ﴾بر امامت علیس

رافضی می‌گوید: (برهان سیزدهم: فرموده الهی است که: ﴿إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرٞۖ وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ﴾[الرعد: ۷]. «تو فقط بیم دهنده‏اى! و براى هر گروهى هدایت کننده‏اى است».

در کتاب «الفردوس» از ابن عباس روایت است که گفت: رسول خدا صفرمود: هشداردهنده من هستم، و هدایت‌گر علی است، ای علی هدایت‌شوندگان بوسیله تو هدایت می‌شوند. و چیزی شبیه همین را ابو نعیم هم روایت می‌کند، این حدیث به ولایت و امامت علی تصریح دارد.

پاسخ او از چند وجه است: یکی آنکه: دلیلی برای صحت این حدیث در دست نیست و استناد به آن صحیح نمی‌باشد. کتاب الفردوس دیلمی هم حاوی مطالب زیادی است که علما اتفاق نظر دارند صرف آمدن آن‌ها در این کتاب دلیل بر صحت و درستی‌شان نیست، روایت کردن ابو نعیم هم دلالت بر درستی آن نمی‌کند.

دوم: این حدیث به اتفاق اهل علم حدیث کذب و جعلی است و تکذیب و رد آن واجب است.

سوم: جایز نیست که چنین کلامی به پیامبر صنسبت داده شود، چون ظاهر این سخن که هشدار دهنده منم، و بوسیله تو ای علی هدایت یافتگان هدایت می‌شوند، گویای این است که دیگران بوسیله تو هدایت می‌شوند، نه بوسیله من پیامبر، و این را هیچ مسلمانی نمی‌گوید، چون ظاهرش نشان می‌دهد که انذار و هدایت‌گری میان پیامبر و علی تقسیم شده، به طوری که این یکی فقط هشدار می‌دهد و هدایت نمی‌کند، و آن یکی هدایت‌گر است، چنین چیزی را مسلمان بر زبان نمی‌آورد.

چهارم: خداوند متعال محمد صرا هدایت‌گر قرار داده است و فرموده: ﴿وَإِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ ٥٢ صِرَٰطِ ٱللَّهِ﴾[الشورى: ۵۲-۵۳].

«و تو مسلما به سوى راه راست هدایت مى‏کنى. راه خداوندى».

پس چطور ممکن است که صفت هدایت‌گری را از پیامبر صسلب کرده و به کسی دیگر که به این صفت موصوف نیست، نسبت داد؟

پنجم: این گفته که: (هدایت‌شوندگان به وسیله تو هدایت می‌یابند) معنایش آن است که هر که از امت محمد هدایت شود از طریق او هدایت یافته است، و این دروغی آشکار است؛ چرا که بسیارى بوده‌اند که به پیامبر صایمان آورده و داخل بهشت شده‌اند بدون این‌که حتی یک کلمه از علی شنیده باشند، و اکثر کسانی که به پیامبرصایمان آورده و بواسطه وی هدایت شده‌اند چیزی از هدایت خود را مدیون علی نیستند، علاوه بر این کشورهای زیادی گشوده شد و مردم آن‌ها از طریق اصحاب دیگر پیامبر که در آن کشورها ساکن شدند هدایت یافتند بدون آن که از علی چیزی بشنوند، پس چگونه رواست که بگویند: هدایت شوندگان به وسیله تو هدایت می‌شوند؟!

ششم: گفته شده که در آیه ﴿إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرٞۖ وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ﴾. منظور از «هاد» خداوند متعال است که قول ضعیفی است، و معنای درست آیه آن است که: تو فقط هشداردهنده هستی همچنانکه پیش از تو نیز هشداردهندگانی بودند، و هر امتی را هشداردهنده‌ای است که هدایتشان می‌کند – یعنی دعوتشان می‌کند – چنانکه فرموده است: ﴿وَإِن مِّنۡ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٞ ٢٤﴾[فاطر: ۲۴].

«و هر امتى در گذشته انذارکننده‏اى داشته است».

و این قول شماری از مفسرین همچون قتاده و عکرمه و ابو ضحی و عبدالرحمن بن زید است.

تفسیر مصداق آیه به علی تفسیری بی‌اساس است، چون وی فرمود: ﴿وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ﴾، و این چنین اقتضا می‌کند که هدایت‌گر این قوم غیر از هدایت‌گر آن قوم دیگر باشد، بطوری که هدایتگران متعدد می‌شوند، حال چطور علی هدایت‌گر هر قومی از نسل‌های اول و آخر می‌توان دانست؟